برای ارزیابی تأثیر تراکم طولی و شبکه بندی جاده و مسیر چوبکشی در افزایش راندمان خروج چوب، دو پارسل 33 سری سه بخش پنج و پارسل 189 سری پنج بخش یک طرح نکا- ظالم رود مورد مطالعه قرار گرفت. پارسل 33 دارای تراکم طولی جاده بیشتر و تراکم مسیر چوبکشی کمتر و در مقابل، پارسل 189 دارای تراکم طولی جاده کمتر و تراکم مسیر چوبکشی بیشتر بوده است. زمان سنجی عملیات خروج چوب از محل قطع تا دپوی کنار جاده و بالعکس برای هر یک از اجزای خروج چوب انجام شد. تمام داده ها به صورت جداگانه در پنج کلاسه فاصله چوبکشی دسته بندی و به صورت دو به دو با استفاده از آزمون t با هم مقایسه گردید. نتایج نشان داد که در هر کلاسه فاصله چوبکشی و بین کلاسه های مختلف فاصله برای زمان چوبکشی در سطح احتمال 99 درصد تفاوت معنی داری وجود داشته است. همچنین در خصوص حجم چوب خارج شده نیز بین تیمارها تفاوت معنی دار در سطح احتمال 95 درصد دیده شده است. دو پارسل از نظر زمان چوبکشی و حجم چوب خارج شده در سطح احتمال 95 درصد با هم اختلاف معنی داری داشتند. در پارسل 189 در مقایسه با پارسل 33 در نصف مدت زمان چوبکشی بیش از دو برابر حجم چوب خارج شد. نتیجه این که پایین بودن مقدار تراکم طولی جاده و بالا بودن تراکم طولی مسیر چوبکشی در پارسل نتیجه مطلوبتری به دنبال خواهد داشت. در واقع تراکم طولی مسیرهای چوبکشی از تراکم طولی جاده ها اهمیت بیشتری دارد.
)