مقایسه مشخصه‌های خشک‌دارها در پارسل مدیریت‌شده به‌روش تک‌گزینی با پارسل شاهد (مطالعه موردی: جنگل‌های هفت‌خال نکا- مازندران)

نوع مقاله : ترویجی

نویسندگان

1 استادیار پژوهش، بخش تحقیقات منابع طبیعی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی مازندران، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، ساری، ایران

2 دانشیار پژوهش، موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران

3 دانشیار پژوهش، بخش تحقیقات منابع طبیعی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی مازندران، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، ساری، ایران

4 استادیار پژوهش، بخش تحقیقات خاک و آب، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی مازندران، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، ساری، ایران

5 کارشناس ارشد اداره کل منابع طبیعی مازندران- ساری، شرکت نکا چوب، ایران.

چکیده

این پژوهش به ­منظور مقایسه قطعات خشکه ­دار یک عرصه با برش تک­ گزینی نسبت به عرصه شاهد طرح جنگل­داری در منطقه هفت­ خال نکا انجام پذیرفت. نمونه ­برداری در این تحقیق به روش منظم- تصادفی با شدت 3/3 درصد و در شبکه  به ابعاد 150×200 متر صورت گرفت. میانگین قطر قطعات خشک ­شده در عرصه ­های شاهد و مدیریت ­شده به ­ترتیب 23/86 و 23/31 سانتی­متر، میانگین طول 4/51 و 4/04 متر، میانگین تعداد در هکتار 131/11 و 104/71 عدد و میانگین حجم در هکتار 30/48 و 11/43 مترمکعب تعیین شد. تنها در ارتباط با متوسط متغیرهای فراوانی و حجم قطعات خشک ­شده بین دو عرصه اختلافی معنی ­دار وجود داشت. متوسط حجم درختان و تنه ­هـای خشک سرپـا و افتاده در عرصه­ های شاهد و مدیریت­ شده به ­ترتیب شامل 91/87 درصد و 74/89 درصد حجم کل قطعات خشک­ شده بود. متوسط درصد فراوانی درختان و تنه­ های خشک سرپا و افتاده عرصه­ های شاهد و مدیریت ­شده نیز به­ ترتیب برابر با 14/39 درصد و 10/28 درصد درختان سرپا تعیین شد. متوسط فراوانی درختان و تنه ­های خشک سرپا و افتاده در هکتار از حداقل 10 درصد تا حد مطلوب 15 درصد درختان سرپا توصیه گردید. 

کلیدواژه‌ها